Dedi ki / Betül Taştekin
Dedi ki saniyelerin içinden
Sarıl sarıl n’olur artık
Derdimdi bu, içimi acıtan
Kavuran ötelerini dünyanın
Sıcaklara giden kuşlarla
Bitirim çocuklara selamını yollayan
Yazdım sonra ya da çiçek
Bir çiçek koydum vazoya
Renk geldi kalbimin odalarına
Susamışım.
Aklımın oyunları ayarsızdı
Oksijeni biten oda kadardım
Çaylar içiliyordu bitiyordu demlik..
Sarıldım şarkılara çaylara
Ve bulutlara uzaklara sarıldım
Ölü şairlerle konuşuyordum
Diyordum ne yaşadın da yazdın Cahit?
Sonra biraz kavuşuyorduk bir yerde
Kırk beş derece daha
Gülümsüyordu Cahit,
Kafasını çevirerek bakıyordu Akif
Leylalar yoktu.
Aslı, yalandı.
Eksik ve süssüz algılarımız açılıyordu beraberken
Pembeye bürünmüş ve ötesiz düşler ambarındaydık
İçimize gerçeklerimizi sıkıştırıyorduk
İnce ince gülüyordu masumiyetimiz
Gözlerimizden sonsuzluğa açılıyorduk.
Sonra uzun ve acıklı hikâyemiz süzülüyordu
Yanaklarımıza…
Geceydi,
Aşkı elli dokuz geçe durmuştu saat
Vuslata bir vardı hep.
Özlemiştik
Kördüğümlerle ağımızı örüyorduk…
Dedi ki saniyelerin içinden
Sarıl sarıl n’olur artık…