Can Gerek / Ülkü Duysak

Geceye düştü yıldız, ışık ışık saçıldı,
Ben karanlık sanmıştım, nurlu bir yol açıldı.

Hırçındı susuz kalmış yağmura aç bulutlar,
Durgundu cevherleri dipte saklayan sular.

Mehtabı ağırladı karanlığın elleri,
Kırdı kalpte örülü o dikenli telleri.

Soyundu üzerinden libasını şafaklar,
Aydınlığa gark oldu bilmediğim ufuklar.

Kristal bir kürede birikti gözyaşlarım,
Gördüm ki her damlada arınmıştı suçlarım.

Uzak mı, nedir uzak, yakın sandığın nedir?
Söyle ey arsız nefsim, sandığındaki nedir?

Sıkıntıya tahammül, acıya sabır gerek.
Yaşamak istiyorsan, tene başka can gerek.