Aşkın Aslı / İkra Sönmez

Aşkın Aslı ben idim
Kerem yandı nâr ile
Arzu faslı ben idim
Kamber andı zâr ile

Leyl aya kavuşunca
Mecnuna nehar oldu
Emrah elim tutunca
Zemheri bahar oldu

Şirindi yüzüm gözüm
Ferhat deldi dağları
Biridi özüm sözüm
Aştı geldi çağları

Yunus’un heybesinde
Sitare’nin kokusu
Kalbimin hu sesinde
İnler vahdet dokusu

Unutturdum her eşi
Gururla savaş verdim
Buz tutturdum güneşi
Sulara ateş verdim

Besmeleyle sunuldum
Sebe melikesine
Kendimi sultan buldum
Süleyman ülkesine

Adem ile Havva’dan
Aleme vâsıl oldum
Dertli garip İkra’dan
Kaleme hâsıl oldum