Oyunu Kuralına Göre Oynayın / Hanife Barış

Çocuk eğitiminde en temel unsur kendimizi yetiştirmek.  Zira sosyal,  toplumsal ve ailesel olarak bizim aynamız olarak büyüyecekler. Bu da farkında bile olmadan çocuklarımıza zemin hazırlamış olacağız. Gerek beden dilimiz ve davranışlarımızla,  gerek söz ve ifadelerimizle. Bunları yaparken çoğu zaman eğitici olduğumuzu zannederek..

Rol model olmaya çalışırken, çoğu zaman rol çatışması yaşıyoruz. Çocuğumuzun davranış ve tutumlarında ona arkadaş hatta bir dost olarak da yaklaşabiliyoruz.  Bazen de bir öğretmen gibi ders vermeye kalkışabiliyoruz. Ve daha sonra çocuklarımızdan çok şey bekleyerek, umduğumuza nail olamayınca ‘’Hayırsız evlat’’ damgası vurabiliyoruz.

Onlara Sevgi Verin

Çocuklarımıza taparak ve putlaştırarak onlara en fazla bizim zarar verdiğimizin farkında mıyız? Ya da onların her isteğini yaparak ya da yaşatarak ciddi zarar ve geri dönüşü olmayan hataları yapma fırsatını biz veriyoruz. .

‘’Ebeveynler olarak hiçbir şeyini eksik bırakmadık, fazlasıyla herşey yaptım çocuğum için’’ dediğinizi duyar gibiyim. Peki, asıl eksik olan ve verdiğimizi zannettiğimiz sadece ‘’SEVGİ’’ olduğunu biliyor muyuz?

         Beklentisiz ve sadece Anne ve Baba olmayı başardığımızda bu eğitim aşamasında hedefe varabiliriz.  SEVGİ; dedik, her isteğini yapmak değil, onu anlamak, ona değer vermek, tüm duygularını hissedebilmek, her ne olursa olsun ve her ne yaşarsa yaşasın kucak açmak ve yanında olmak.

Varlığınızı ve varlıklarını hissettirebilmek.

Gerek yaşantısında, gerek iletişim kurarken gerçek Anne-Baba olamaya çalışmalıyız.  Arkadaş ve öğretmen gibi değil.  Hayatının hemen hemen her aşamasında bu karakterler olacak. Ama Anne ve Baba hayatlarında bir defa. O yüzden oyunu kuralına göre oynayın…