Seni Düşünüyorum / Ramazan Seydaoğlu
Seni düşünüyorum içimde derinlerden akıp gelen bir özlem.. Hangi sağnak yağmurla yağacaksın belli değil. Hangi fırtınayla eseceksin bilinmez.
Seni düşünüyorum içimde zapt edilemez bir acı.. Acılar bir barajın arkasındaki devasa su kütlesi gibi birikmiş içimde. Duvarları zayıf bir barajın yıkılması gibi, sabrımın da sınırları zayıflanmış, zorlanıyorum… Yıkıldı yıkılacak…
Seni düşünüyorum içimde dağlar kadar birikmiş öfke… Dağlar dedim de aramıza sıra sıra dizilen dağlardan değil, yüreğimde biriken acıların oluşturduğu dağlar. Yüreğimi dağladığın dağlardan.
Seni düşünüyorum içimde katmerleşen yalnızlığım… Her saniye kapanıyorum içime. Öyle bir kapanış ki bu, ıssız bir adada her gün ölmeyecek kadar su ekmek verilen yıllardır kayalıklara bağlanmış bir esir gibiyim.
Seni düşünüyorum içimde gözlerinin aydınlığını bekleyen bir amansız karanlık. Gözlerin ki gecenin kör karanlığını aydınlatan bir süreyya yıldızı.. İçimde yılların biriktirdiği karanlıkları kurtaracak sadece gözlerindir..
Seni düşünüyorum içimde cehennem alevi gibi ateşler.. Dünyayı yakmışlar da bir kor haline gelmiş de içime koymuşlar sanki. Ateşin kaynağı senin hasretin. Her an durmaksızın acı üfüren hasretin bitsin artık.
Seni düşünüyorum dünya boğulurken karanlıklara, içimdeki varlığınla aydınlanıyorum. Senin içimdeki varlığına tutunup karanlıklardan kurtuluyor ve sabahı buluyorum.