DergiZan

Yazı ve Sanat Ülkesi

Yolun Sonunda Uyanmak / Ramazan Seydaoğlu

Sana yükünü taşıyamayacağımız kadar ağır veballerle geliyoruz Rabbim. Elimizde insanlığa karşı işlenmiş nice suçları alarak …

Sınırsız evreninde bir nokta kadar küçük olan yeryüzünü türlü türlü desiselerle boyadık. Mavi bir gezegen olan dünyada işlenmedik günah bırakmadık. Kendine halife seçtiğin insanlığı, haklarını katlettik bunca yıldır. Kızıl bir gezegen oldu acıyla ayyuka çıkan ahlardan dünyamız.

Rabbim,
Yeryüzünde mevcut olan her insanoğluna fazlasıyla yetecek bu dünyada, verdiğin nimetleri azımsayıp “Daha çok!” istedik durmadan. Sen verdikçe biz daha da azdık. Yedikçe çivimiz gevşedi, kendimizden bildik nimetlerini. Oysa bir saniyelik bir canımız var. Koskoca bedenimizden çekince verdiğin nuru bir et yığınına, bir iskelete döneceğimizi bile bile diklendik durmadan. Saltanatlar, İmparatorluklar kurduk yeryüzüne zulümler saçtık. Hemcinslerimizi köleleştirdik esir pazarlarında sattık insanlığımızı. Analarımızı kadınlarımızı hor hakir gördük yüzyıllarca.

Rabbim,
Kendimizi yedikçe doymadık. Tabiata; nebatata ve hayvanata da saldırdık. Yağmaladık. Yer altına indik. Binlerce metreler oyduk arzın merkezine inmek istedik. Hayvanatı evcilleştirdik, yetmedi, yemeklik yaptık doymadık. Tohumlama, kültür ve çiftler kurduk daha fazla yiyelim dedik. Yedikçe etrafımızdan bi-haber kaldık. Göbeğimiz şiştikçe kulaklarımız duymaz, gözlerimiz görmez oldu. Açlıktan bir deri bir kemik kalan yeryüzünün diğer bölgelerine bir mesajlar atarak avunduk. Onları attığımız SMS’lerle doyurduğumuzu sandık. İsraf ettik, yedik, içtik, savurduk. Oysa demiştin ki: “Ey Âdemoğulları! Her mescitte ziynetinizi takının (güzel ve temiz giyinin). Yiyin için fakat israf etmeyin. Çünkü O, israf edenleri sevmez.”(Araf 31) Yedik, içtik, israf ettik ve yolun sonuna geldik. Oysa bizi uyarmıştın: “Düşünün ki (Allah) Âd’dan sonra sizi hükümdarlar kıldı. Ve yer yüzünde sizi yerleştirdi: O’nun düzlüklerinde saraylar yapıyorsunuz, dağlarında evler yontuyorsunuz. Artık Allah’ın nimetlerini hatırlayın da yeryüzünde fesatçılar olarak karışıklık çıkarmayın.”(A’raf 74) demiştin. Biz fesat çıkarmakla iştiğali kesmedik asla.

Rabbim,
Biliyorum, “Bütün canlılar ölümü tadacaktır!” (Ankebut 57) Dünya da evrende hareket eden bir canlıdır ve onun da sonu gelmek üzere. Bunu biliyoruz ve görüyoruz. Bizi de bulacak olan ölümün kolları boğazımıza kadar uzanmışken uyandık mı? Heyhat! Hâlâ fitnecilik ve hala zulümle iştigal etmedeyiz ki ne zaman ve nasıl bitecek bunu bilemeyiz.

Bu yazıyı paylaş:

2 thoughts on “Yolun Sonunda Uyanmak / Ramazan Seydaoğlu

  1. Çok güzel bir yazi Allah razı olsun ..insan ne için gönderildiğini ve nereye gideceğini hesab etmeli Allah tüm insanlığa hakkı hakikati idrak etmeyi ve sonumuz için hazırlıklı olmayı nasip etsin..imtihanlarımızda kolaylık versin..yüreğinize sağlık..kaleminiz hic susmasın..

  2. Teşekkür ederim.. Sizin de engin sabırlarınızı zorlamışsam hakkınızı helal ediniz lütfen..

ramazan için bir cevap yazın Cevabı iptal et

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu yazarın toplam 91 eseri bulunmaktadır.

Yazarın diğer yazıları