Griye Sitem / Öznur Çelik

Anlamıyorum ben onları,
Neden bu kadar kolay vazgeçmek?
Kaç günümüz garantide şu hayatta..
Nereden geliyor bu özgüven?
Nasıl başladınız ki sevmeye,
Unutursun yamalanmış hep dillere,
Kolay mıydı bu kadar peki?
Niye eksildi yıllarımız öyleyse..
Yok azizim,
Sevmeyi unutmuş kalpler,
O kadar düşmüşler ki hayatın peşine,
Kendilerini unutmuşlar usulca
Onca karmaşa keşmekeş,
Hislerini alıp götürmüş öylece,
Beton yığınlarında unutmuşlar çiçek kokusunu,
Balkonlarda bir fotoğraf misali sadece,
Sanki yıllar öncesine gitmiş gibi görüntü,
Siyah beyaz, biraz puslu..
Ve ben hala yeşertmişim bak aşkı,
Koyu gri bulutlar altında,
Bir çocuk misali büyütmüşüm
Yanlış zamana mı gelmişim ne,
Çekip alamadım seni bu grilerden,
Oysa mavi bakardın sen,
Pembe severdin tüm çiçekleri..
Bir oğlak hapsedilmiş bir bahçeye,
İçi sönük gözler bakıyor meraklı gibi..
Yağmurlarda koşmalıydı ya oysa,
Yeşiller içinde..
Boğuyor beni buralar artık,
Bir kelebeği tutmuşum avuçlarımda,
Renklerini gizliyorum kanatlarını dünyadan,
Biliyorum ki fazla güzel dünyaya..
Gökkuşağı gibi,
Hayaller gibi,
Sen gibi..
Ve ben gibi belki biraz,
Seni seven,
Ben gibi…