Hayata İnat / Şerife Köksal Badısaba

Hayat bazen çok ağır gelir taşıyamazsın yükünü omuzlarında, yılların yorgunluğuyla içinde buruk bir acı kalır ve yakar tüm benliğini.

Geceler bir kurşun gibi saplanır yüreğinin en derinine yaran için için kanar söyleyemezsin kimseye ya onlar seni anlamaz ya da sen anlatamazsın derdini, sadece göz yaşlarının sancısı kalır son noktayı koyduğun geceye.

Her nefes alışta çığlıkların isyan olur çıkmak istersin ruhunu taşıyan bedenden kaçmak istersin dünlerden ve gelecek güzel günleri hiç düşünmeden.

Her geçen gün senden bir şeyler alıp götürür sorgusuz ve sualsiz, sesin çıkmaz konuşamazsın sabrı sükut eyler çaresizliğin.

Ve senden o kadar çok şey almıştır ki hayat artık sayamazsın her biri bir yana dağılmıştır düşlerinin ve her biri kayan bir yıldız olmuştur avuçlarından.

Kuytularına sığınırsın gecenin siyahlara bürünür birden gülen gözlerin hasret kalırsın güneşli sabahlara .

Halinden kim anlar bilemezsin, alıp başını gitmek istersin kimsenin seni bilmediği kimsenin tanımadığı çok uzak diyarlara, gidemezsin seninle gelir anıların ve yaşanmışlıkların.

Beyaz kağıtlara dökersin içindekileri mısra mısra şiir olur umutların mürekkep olur kalemine göz yaşların.

Ve usulca seslenir zaman kulaklarına,

Yine de gülümse hayata, hayata inat mavi ve pembe renklere boya baktığın tüm duvarları, adı sen olsun umutların karanlıklarda boğulmasın bakışların sen hayatsın ve hayata inat yaşamalısın!..