DergiZan

Yazı ve Sanat Ülkesi

Al Yalnızlığımı Üzerimden / Gürhan Gürses

Nereye kadar sürecek bu işkence?
Ne vakte kadar?
Göğün sonu var mı, yerin ya da?
İşte hüznümün de sonu yok!
Bil istedim bunu.
Bu âcizane satırlar yüreğimden kopup gelen feryadımdır.
Gözyaşlarımın sesidir.
Ahımın yankısıdır.
Sevgili, ruhum artık bu ağırlığı taşıyamıyor. Kafese kapatılmış bir vahşi hayvan gibiyim. Beni kafesin içine, seni dışına koymuşlar. Etrafım demir tellerle örülü, bedenim kafese gömülü… Ne bitmez bir zamanmış içine düştüğüm? Sıkıldıkça bir çıban gibi sen çıkıyorsun içimde. Ah!
Firar etmek istiyorum sana. Sana tutunmak isteği geliyor bir sarmaşığın sarıldığı duvar gibi. Uçurumun en dibindeyim, karanlığın en karanlık olduğu andayım. Hep uçta, hep önde, hep sınırda… Var mı böylesi söyle, uçtan uca seven seni?
Bataklıktayım, sen gül bahçesindesin. Yangındayım, sen sebillerdesin. Bu hicran mahveyledi beni, kahreyledi. Eyleme beni artık, aç kapını. Eğlenme benimle, sev beni. Yargılama beni, sevdiğimden dolayı hırpalama. Sensizliği anlatsam da nafiledir sana. Sen hiç sensiz kalmadın ki! Sensizliği en iyi ben bilirim. İhtisas yapmışım sensizlikte. Kıdem almışım.
Araya araya bulsam izini yâr!
Gelsem ardından diyâr diyâr.
Zamanın öğüten hali sensizlikte çıktı ortaya. İnsafsızlığı, din iman takmazlığı… Ruhumu ısıran
dişler var. Ruhumu kanatan hasretler… Yastığımın başucunda gözyaşlarım var. Kocaman bir yalnızlığı soluk soluk içime çekiyorum. Ruhuma öyle bir çentik attın ki silemez kimse. Ruhumun her karışında yokluğunun soğuk nefesi saklı.
Saymıyorum artık günleri.
Takvim yapraklarını kopardım.
Saatleri kırdım.
Yok saydım insanları.
Çiçekleri kuruttum.
Bil iki gözüm bil vaziyetimi.
Şimdi yağan gökyüzünden kahırdır sicim sicim. Hüzündür anasını satayım. Gözyaşıdır sel sel. Bilme ne halde olduğumu! İşkenceden beter uzun gecelerde boğulduğumu…
Bu anlamsız ayrılık da neyin nesi de bana!
Bu suskunluk neyin muhasebesi?
Korkuyorum sevgili! Yalnızlıktan, ansızın nefessiz kalmaktan… Yani sensiz, yani cansız… Bir balığı çıkartmışsın suda farz et, yaşar mı bir daha? Bir çiçeği koparmışsın dalından, kokar mı bir daha? Bir kalbi almışsın eline, koyuversen çarpar mı daha?
Sensizlik sektesine uğradım.
Yok mu bunun şifası?
Alışkın değilim yokluğuna.
Ne bekliyorsun artık?
Bir ses, bir nefes Allah aşkına…
Yoksa, yoksa içine düştüğüm kafes boğacak beni.
Uzat ellerini artık, yoruldum.
Al yalnızlığını üzerimden.
Uzat ellerini, kurtar beni dehlizlerden.
Işığına, varlığına ihtiyacım var.
Gözlerine, sözlerine…
Sil baştan bir yaşam vaat edilse bana gözümü kırpmadan canımdan can veririm sana.
Bekle beni, gözü karan geliyor.
Sen gidersen beni de bu dünyaya mıhlamazlar ya!
Sen gidersen ben kalır mıyım hiç!
Bekle!
Ve beni de sana ekle.

 

Bu yazıyı paylaş:

One thought on “Al Yalnızlığımı Üzerimden / Gürhan Gürses

SEMİRAMİS için bir cevap yazın Cevabı iptal et

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu yazarın toplam 25 eseri bulunmaktadır.

Yazarın diğer yazıları