Sen Sakın Başını Eğenlerden Olma! / Sadettin Turhan

Ey çağın sorunları içinde kendini kaybetmemek için bataklıkta çırpınan kardeşim! Rabb’im o kadar büyük ki, o kadar korumuş ve esirgemiş ki seni; akıl ve mantığın almayacağı kadar güzel ve hoş bir şekilde muhafaza etmiş. O kadar çok sıkıntı ve bunalım yaşadın ki hepsi bir dağa yüklense dağ dayanamazdı. Allah, taşıyamayacağı dert sunmaz kuluna.

Haksızlık gördün, iftiraya uğradın, açlık çektin, sıkıntı yaşadın, anlaşılamadın, anlatamadın, çok bunaldın bir çıkış kapısı bulamadın. Resul’ü özledin göremedin, yanlışları tespit ettin ama bir türlü düzeltemedin, artık takatin kalmadı. Kimse yok, çaresizim diye başını ellerinin arasına alıp gözyaşları döktün. Secdelere kapanıp uzun uzun deryalara daldın, yalvardın yakardın. Haykırışlarının duyulmadığını zannettin. Koca dünyada yalnızım diye düşündün. Çaresizliğin son demine geldiğin an, “Şah damarından bile daha yakın olan Allah” sana bir el uzattı. Rabb’im her yerden yardımına yetişti. Sakın eğme başını sakın! Sen mü’minlerden ve kırılmış gönülleri inşa etmekten haz alan ve Allah’a sığınan bir mü’minsin. Sığındığın dağın etekleri çok serin, çok muhafazalı, çok güvenli. Dünya hayatı çok kısa, dertleri tasaları fazla, ama bir gün bu sahne de sona erecek. Ve sen hep beklediğin hakikat ile karşılaşacaksın.

O gün bazı yüzler sevinç ve ümitle sonsuzluğa bakarken. Bazı yüzler ise karanlık olarak başları önünde diriltilecek. Sen sakın başını eğenlerden olma!