Yazmak İlaçtır / H. Kübra Aydın
Bazen insanın kafasına silah dayasalar hani, iki cümleyi bir araya getirip de yazamaz. Bazen de cümleler zihinde, gönülde ‘yaz beni’ diye haykırırlar da; kafasını yastığına koymuş, derin uykulara dalmaya hazırlanan insan yazmaya üşeniverir. Eğer talihliyse bir nebze yazılacak olanlar, sıyrılıverir kucak açmış yastıktan ve başlar yazmaya insan…
Ne yazıldığının, nasıl ve nereye yazıldığının pek bir önemi yoktur çoğu zaman. Yazmak ihtiyacının karşılanması gerekmektedir belki de sadece… Evet yazmak bir ihtiyaçtır, ihtiyaçtan öte ilaçtır. Hatta gönlün antibiyotiğidir. Düzenli ve devamlı olmalıdır.
Yazmak hem bir iş hem de değildir. İştir; çünkü dikkat ve titizlik gerektirmektedir. İş değildir zira gönül esaslı bir olaydır. Merkezi gönül olan eylemlere iş denmese gerek…
Yazana konu çoktur; mesela ben kaldırım taşları arasından filizlenen çiçeklere sayfalarca yazabilirim ya da titrek, ürkek kedi yavrularına…
Ya da kalplerdeki hüznü ustalıkla emen ve kalbe manevi narkoz enjekte eden peygamber çiçeklerine…
Gecenin koynuna yaslanmış şiirlerim var benim henüz görücüye çıkmamış… ‘Yazmak için duygu gerekir’ derler; haksız da değiller. Önce ‘duy’mak gerekir, hissetmek iliklerde… Yoksa olmaz o iş!
Kalbin biyolojik anlamda çalışma prensibi anlatılır: Kan kulakçıktan çıkar karıncığa gider, aorttan geçer vs. Ben de kendimce yazmanın aşamalarını anlatayım o halde: Duygular kalbe gelir; orada büyür gelişir ve vakti gelince akıl süzgecinden geçerek, fazlalıkları törpülenerek yazı haline dönüşür. Bu aşamaların gerçekleşmesi için ‘ilham’ gerekir, perili olanı da olur perisiz olanı da… Mesela benim ilhamım bir peygamber çiçeği yahut dört yapraklı bir yonca. Bütün yoncalar dört yapraklıdır ya da bütün çiçekler peygamber çiçeğidir gönülden bakınca. Peygamber çiçeğinin kokusu gelince burnuma kalem emre amade olur… Eğer gönülde açtıysa bir çiçek, kokusunu bir yastığın koynunda bile alırsın. İşte o yüzden yazmak için önce ‘duy’mak gerekir. Her hücresiyle nefes alan insan, her hücresiyle sevmeye başladığında yüreklerden fışkıracak en güzel dizeler…
Ve o efsane sözü bir kere daha söylemeliyim ki: “Dünyayı güzellik kurtaracak ve bir insanı sevmekle başlayacak her şey!”