Yorgun / Gurbet Duymuş

An olur öyle yorulursunuz ki hayattan, insanlardan… Anne karnına mı sonsuz boşluğa mı hiçliğe mi kaçmak istersiniz bilinmez.

Ruh yorgundur, beden yorgundur! Duygular yorgundur! Adeta bir kelebek kanadına dağlar binmiştir, dağlar yorgundur!

Ses yorgundur, gönül yorgundur! Tahammül yorgundur! Katlanamaz hiçbir şeye, karşı koyacak gücün kendi de yorgundur! Çökmüştür her şey üstüne, her şeyin kendi de yorgundur!

Ufuk belirsiz, his belirsiz, kimlik belirsiz… Belirsizliğin kendisi de belirsiz… Gayya kuyusu mudur o da bilinmez. Belirsizliğin belirsizliğinde kaybolmuşluk yorgundur!

Mevkiler, makamlar, şan, şöhret zirvenin ötesinde, zirve yorgundur!

Makamlar yorgun!

Şan yorgun!

Şöhret yorgun!

Yorgunluğun kendisi de yorgun.

Bir arayıştır, bir kaybediştir, bir özleyiştir.

Arayış yorgun!

Kaybediş yorgun!

Özleyiş yorgun!

Ölümdür, hiçliktir, tekliktir…

Ölüm yorgun!

Hiçlik yorgun!

Tekliğe susayan yorgun!