Mesajlar ve Yeniden Diriliş / Ramazan Seydaoğlu

Unutulması zor bir gecenin anısına….

Toprağa ve insanlara can veren, bir gece yarısı uyandırdı bizi. Kalkın uyuduğunuz bunca gaflet yetmedi mi size.. Kalkın beni anın demişti sanki… Kalkıp uyandık. Hem de dehşetle! Uyandık mı? İşte işin orası tartışma götürür bir şey… “Nerde?!” diyesim geliyor, içimden…

***

Zaman ne de çabuk geçip gidiyor.. Ve insanoğlu ne de çabuk unutup gidiyor’, dediğimiz sıralarda tekrar tekrar kapımızı çalıp bizi uyaran mesajlardan ne an nasibimizi kapıp da sanayii ve teknoloji alanında ilerleyen bir dünyada buna bir ön tedbir bulacağız ve hazırlıksız yakalanmayacağız bilmiyorum…Evet, zaman ve mekan belirlemek zor, ama, acı olanı deprem sonrası gerekli işlemleri yapamıyoruz ve elimiz, kolumuz bağlı oturmak zorunda kalıyoruz.. Nereye gidip, nasıl yapacağımızı bilememenin ızdırabı da ayrıca katmerleşiyor içimizde…

***
Unutmadık…
Bize mesajlar gönderip duran, kimine göre ‘tabii olay’ kimine göre ‘fay hattı’, ama önemlisi tabiatı ve fay hatlarını elinde bulunduran Yaratıcıyı unutmadık… bundan sonra birbirimize dürüst davranacağımıza söz verdik değil mi?(!) Gelen mesajlardan (artçı şoklardan) yeterince nasibini alan insanları ve felaketzedeleri de unutmadık. Toplumca unuttuğumuz nice şeylerin varlığını biz biliyoruz. Ama unutmadığımız bir şeyin varlığını görmekten de mutluyuz: Toplumsal yardımlaşma ve dayanışma… Evet önemli olan depremden sonra ufak-tefek bahanelerle moralımızı yüksek tutmak ve güçlü olmak.

***
Evet efendim, yıkılmadık, ayaktayız demeyeceğim, ama, Allah’ın izniyle güçlüyüz ve hep beraber yeniden dirileceğiz…