Ağacına Kırılmış Dal Misâli / Ayşe Rahşan Gürel
Ne zaman kırılsam birilerime
O, Sensin bilirim, her seferinde
Sonra toplayıp eteğimi edeple,
Şakacıktan çatıp kaşlarımı,
Yakıştı mı şimdi ama
Deyip muzip muzip
Gülümserim eşyadaki izlerine…
Özür dilerim tek tek eserlerinden…
Sarılırım Sana kendiliğimce
Hayy Allah seni lütfuyla irşad etsin, derim
O pek-bilmiş kendiliğime,
O kendini bilmezliğime…
Ne desen yeri;
Ağacına kırılmış dal misali
Bizimki…
Takdir yerine gelip akıl başa dönünce,
Sana yine Senle bakınca,
Kırık dal, ağacına sarılınca,
Anlarsın ki hepsi bahane…
İşte böyle kırık dökük bir hikâye bizimki…
Ruhtur uçar, dönüp gelir dalına kuş misali,
Bilirsin.
Senden gizlim saklım yok,
El-Hakk. Bilirsin.
Yine de üstünden geçeyim dedim bir daha…
Ben hep böyle…
Ama hep oynaya güle
Yaşayıveririm Seninle…
Nasıl demişti şair:
“Hoş olayım olmayayım
O Yâr benim kime ne?”