DergiZan

Yazı ve Sanat Ülkesi

Son Duam / Elif Bektaş

Dostum ellerimin arasındaki son duamdın sen. Yüzüme o naif buseni her koyusunda tekrar adım atabilmek için güç bulurdum kendimde. Her günümün gel-gitlerine inat sıkıca tutunduğum gökyüzü merdiveninden salınan sarmaşık yaprağımdın.

Uzunca zamandır bir ab-i hayat gibi tazelerken ruhumu şimdi neden böyle kanattığını anlamaya çalışıyorum. Ne kadar ülfet eylemiştim oysa ki sana. Tüm ülfet eylediklerim gibi hep orada kalacaksın sandığım. Ey kalbimin pıt-pıtlarını ivmeleştiren duam ne olur kalbeyleme, değişme ne olur.

Bilirim yine hızlanarak atacak yüreğim ama heyhat ki korkudan…

Biz senle en azından bu kadarını hak edecek kadar dost olduk değil mi? Kalbimin terazisini bozma. Bozma dost. ..

Bu yazıyı paylaş:

3 thoughts on “Son Duam / Elif Bektaş

  1. Elif hanım merhaba yazınızı çok beğendim yalnız sima olarak hiç yabancı gelmediniz bana.Kocaeli Derincede oturuyorum.Derince İmam Hatip mezunuyum acaba sizi okuldan mı tanıyorum

  2. Yüreginizden dökülen tüm dilekleriniz kabul edilen duanız olsun..
    Rabbim sevdiklerinizle beraber her nefesinizi nuru muhabbet eylesin..
    Selameti dua ile kalınız… efendimm

  3. Hocam sizi çok özledik, neredesiniz .Hangi okula tayin oldunuz diye bakarken birden sizin fotoğrafınızı gördüm konuyla biraz alakasız oldu ama sizi görünce kendimi tutamadım.kendinize iyi bakın bir gün sizinle başka bir yerde görüşmek dileğiyle hoşça kalın.

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu yazarın toplam 1 eseri bulunmaktadır.