Sebep Ne Hâle / Cemalettin Güneş

Söylemek kolay
Doğduğum yeri görmedin ki
Hayatın resmiyle büyümek ne acı
Kaç çiçeğin rüzgârıydı saçlarımdaki ıtır
Nasırlı ellerle okşanmadı ki başın
O eller senin tenini
Benim yüreğimi acıtır

Masalı olmayan
İsim levhası kurşunlanmış bir köyde doğdum
Yüzler hüzün coğrafyası
Bakışlar ürkek
Yoksulluk doğurgan dişi
Umutlar erkek

Çocuklar yarın diye yaşar
Her giden gün kârdır
Üç mevsim dağlar kar
Bir de çağlaların olduğu mevsim vardır
Analar tandır ekmeği
Babalar efkârdır

Lastik papuçlarınla
Yağmur yağsa der miydin?
Çeyizleri ıslanırken annemin
Babamı yoran yağmuru
Hayalimi sele veren
Çağlayı vuran yağmuru
Sever miydin?

Korkularımı sorma şimdi
Sevmeyi lisede öğrendim
İnsanı pazarlıksız seven
Aşkla gülüveren olmalı
Koklamak neye teselli
Aşkta gülüveren olmalı
Ne güller ne sevgiler vardı
Sahipsiz bir gül gülümse
Şimdi
Ne olur
Tüm yalnızlığım için gülümse
Katılığım soğuktandır
Isınsa yüreğim yumuşacık olurum
Sen/ geçmişle mutlusun
Ben /yarından kovulurum
Aldırma/ bir yolunu bulurum

Ölümü aşk olana
Hiç bir şey olmaz engel
Yenilmek sende güzel
Gel sen sen gel
Gel konuş yüreğimle
Yüreğimle konuş gel
…
Boşuna değil candaki nâle
Zambağın gözlerin
Hanımeli kokun
Vefan menekşe
Gururun lale
Öğrendin işte
Sebep ne hâle