Nüsha / Bibi Adeviyye

farkındayım hep geç kalıyorum
alelacele yetişeceğim randevuma
takacağım gerdanlığım sehpada
not defterimi almışsam yanıma
kalem muhakkak satırların altını çizdiğim kitabın arasında

zamana koşuyorum oysa
tepeleme birikmişliklerin taşkın unutkanlıklarıyla ben hep aynada geçmişe dalıyorum
kaç kez kaçırdım otobüsü
ya o tünelde metronun ardından dizlerin kesilmesi yok mu
hep nefes nefeseyim

iyi ki her köşede bir bank bekliyor beni
eksik yanlarımı bi soluk sindirebiliyorum
yıkıntıların arasından öyle apar topar çıkılmıyor bayım
desen ki hadi birazdan gidiyoruz bağa
sen çilek ben üzüm toplamaya
yemenim ayağıma geçiriverdiğim kapı önü terliğim
bekletiyor muyum hiç bak
koşar adım bahçedeyim

şehirlerin cereyanı çarpıyor belki de
ağır aksak tutuk akıl sürüklüyor yılgınlığın nüshası
affet bayım
kusurumuz artsa da eksilmiyor samimiyet fasılası