Merhamet / Gurbet Duymuş

Merhamet su gibi temiz ve saf bir duygu… Bir kuşun incinen kanadına ağıt, bir kedi yavrusunun açlığına figan… Kırılan bir dala duyulan hissiyat…

İnce, naif bir duygudur merhamet ve kalbi temiz olmayana misafir olmaz. O letafet ister, ruh ister, insanlık ister. “ Aç komşusu” nu görmeyeni reddeder, bir hayvancığı değnekle kovanı reddeder Arkadaşının kalbini kıranı reddeder, iftira edeni reddeder, kalbinde sevgi olmayanı reddeder. Bir tebessümü esirgeyeni, hoş sözü olmayanı reddeder. Merhamet ikliminde sadakadır tebessüm, gönül almak, sevgiyle bakmak, baş okşamak merhemdir; merhamettir. Gözdeki acı bulutuyla bulutlanmak, keder tortusunu dağıtmaktır merhamet. Tortunun tepesine oturup ağırlığını arttırmak değil. Yetim yüreğe derman, fukara ele yaran olmaktır merhamet. Merhamet öyle bir duygudur ki bizi biz, bizi insan eder. Merhamet ruhun gözyaşıyla yıkanmış halidir

Gözyaşı yağmuru inmezse ruha
Gül biter mi o yüzde, o vücutta
Özlemdir, aşktır, aydınlıktır, gözyaşı
Tutuşturur umudu her bir yürek taşımı.
Bölüştürür merhameti adilane,
Adaletidir onun bu ruh iklimine.
Bencillik giremez dergâhımızdan
Gözyaşımız umudumuzdur Evelallah
Ve bize bencillikten gelir ikrah
Dua besler gönlümüzü.
Gözyaşı yağmuru aydınlatır özümüzü
Yarabbi hayırlı kıl ömrümüzü!