Değişen Ne? / Güler Demirhan

Ben, annem, anneannem, onun annesi, büyük dedeleri, neneleri hep aynı sözü söylemiş, aynı değerlendirmeyi yapmışlar.

“Benim çocukluğumda Dünya daha temizdi, sokakta rahat rahat oynardık, haydi şimdi çocukları sokağa bırak!..”

“Benim çocukluğumda domatesin, tadı bile başkaydı, şimdi tat tuz kalmadı!..”

Benim çocukluğumda büyüğe saygı vardı, korkardık annemizden, babamızdan ya şimdikiler!..”

Eskiden insanları daha temiz, daha masum olduğu da söylenir…
Dünyanın çığırından çıktığı, kıyamete doğru gidildiği, büyük günahların arttığı da söylenir durur eskiden beri…

Acaba gerçekten böyle mi!?

Yoksa o kirlilikler, menfi durumlar zaten, her zaman vardı da biz mi yeni farkına varıyoruz!?

O yıllarda yani -çocukluk ve ilk gençlik yıllarımızda- hayata masumca baktığımız için görememiş olabilir miyiz!?

Ya da ebeveynlik duygusu kaygılarımızı artırmış, bu sebeple de tehlikeler, önceden beri var olan kirlilikler daha fazla gözümüze çarpıyor olabilir mi!?
“Ne olacak bu gençlerin hali” sözü her çağda geçerliliğini koruyor. Elli yıl öncesi de aynı şeyler söylenirmiş.

Velhasıl dünya aynı dünya, o halde değişen ne!?

Değişen biziz!..

Belki de kirlenen dünya değil, biziz veya belki de bizim dünyaya bakışımız kirlendi, algılarımız değişti, kaygılarımız değişti, belki hayata daha gerçekçi bakmaya başladık, bu vesile ile eskiden göremediklerimizi daha net fark edebiliyor da olabiliriz…

Eski bayramlarda neden eski tat yok!?

Çünkü o yıllarda acı ne, keder ne bilmezdik, pamuk şekeri kıvamında pembe ve tatlı bir dünyamız vardı.

Harçlık alırdık, şeker alırdık, kaybettiğimiz büyüklerimiz yoktu…
Sonra bir bir eksildik, Önce anneanneler, babaanneler, dedeler sonra anneler, babalar başka başka yakınlar ebedi aleme intikal etti.
Büyüdükçe daha fazla eksildik tattığımız acılar arttı, velhasıl ağız tadımız bozuldu…

Derken domateste de tat kalmadı, salatalıkta da, bayramlarda da…
O zamanlarda sokaklar tehlikeliydi münferit olaylar yaşanırdı. Sokakların şimdiyle farkı; geliştik zenginleştik, önceden her evde bir araç bile olmazken şimdi pek çok evde birden fazla araç var. Sokaklarımız bu sebeple oyun alanlarımız olmaktan çıktı. Vızır vızır araçların işlediği sokaklarda çocuklar oynayamıyor. Bunun harici tehlike boyutu eski ile aynı!..

O zamanlarda da büyüklere saygılı olan da vardı, olmayan da, tıpkı şimdiki gibi!..

Saygı ise korku ile değil, sevgiyle oluşmalı.

“Hatta bu güne kıyasla daha da kötü eski zamanları, bazı eski kayıtlarda görebiliyoruz”

Dünya hep aynı dünya, zamanla değişen sadece bizleriz!..