DergiZan

Yazı ve Sanat Ülkesi

Hiç / Merve Sühan

Gökyüzü yalnızlığın emsali sanki.  Bulutlar, duvarı ağlayan kalbimin. İnsan insanın ihanetini kabul etmekte niye vicdansız olamıyor ki. İnsan, insanın yanlışının üstünü kapatmakta çok usta. Yağmurlar temizleyebiliyorsa toprağı, bir kalp de toprağı görmeden kalbi iyi edecek yolu bulmalı. Huzura gidilecek bir yol varsa bulunmalı. İnsanlar kirli. Göğü, bulutu, yağmuru yetmiyor kötüyü iyi etmeye. Duvarlara yumruklarımla çizdiğim acı tablolarını  yıkmak istedim. Bir şefkatli kadının kollarında ağrıyan yanlarımın sarılmasını. Tanrım yeryüzü çok kirli. Ağrıyorsa sızlayan yaralarımın kabukları, hep bundan. 

 Yapraklar düşmüştü bir sokağın ince başına. Sokağın başında bir kedi tırmalıyor bir bankı. Üzerinde baygın yatan bir amca uzanmış boylu boyunca. Karnını içe çekip elleriyle başını saklayarak. Yanında devrilmiş birkaç şişe. Geçmişin soğuk izleri duruyor karşımda. Geceden kalma bir ah rüzgârı esti bankın üstünde. Derin bir ah siniyor yüzümün ince çizgilerine… 

Bir şey var içimde. Adı yok. Bir hiç diyorum bazen. Bazen bir yokluk. Susuyorum  geceleri. Gözlerim konuşuyor anılarıyla. Bazen bir gözüm ıslanıyor diğeri hep dolu. Tek gözyaşı düşmüyor. Düşse bile yarım kalıyor. Bir şeyi zaten hiç tam yapmadım ben. Hep yarım hep eksikti çoğu şey. Bir cümlem yarım kaldı bir gün dilimde tamamlanmadı kimse de. Bir gün oyuncağımı kaybettim. Beynimin orta yerinde kaldı çocukluğumun yarısı. Ellerim… Onlar hiç tamam olmadı.  

İçli bir nefes indirdim ciğerlerime  sen giderken ardından. Bugün gök gürültüsü en acımasız haliyle üzerimde sanki. Hangi şarkının nakaratıydı anıları biz eden bilmiyorum. Bir ses uğulduyor sol yanımın dibinde “bitsin artık”.  

Öksüzlüğe dem vuruyor bu gece. Efkâr kalemi tütüyor gözümde. İstemsiz yazmak istiyorum. Bir bardak çayın huzuruna karışmak. Gece selamlıyor ayı. Soğuk bir rüzgâr esiyor penceremden içeri. İç savaşım bu gece de mağlup kendi kendine. 

Cenderede sıkışmış bir kalp taşıyor etten bir beden. İçimdeki şen çocuk söyle,  neredesin? Bu gece çık gel. Yitirdiğim benliği bul yine. Birkaç saate derinlere düşüp kaybolacak düşüncelerim şimdi bir uçurum. Bir rüyadan ibaret olma yarına uyanmak istemiyorum. Bir gün uyanma payına karşılık her şeyin bitecek olmasına kırgınım. Kızgınım rüyaları gerçek olduramayışımıza. Kızgınım kendimden gayri her şeye. Kalbim diyorum daha ne kadar kırılmalı. Parçaları toplamak için yerlerden. Sildim çıkardım karanlık içindeki yüzleri. Kimse kalmadı. Kaç sonsuz yalnızlık sığar insanın yüreğine. Her şeyi bırak bir kenara. Kalbim diyorum daha ne kadar kırılmalı bir hiç uğruna.

                                                                                                                                     MERVE AKYEL

Bu yazıyı paylaş:

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu yazarın toplam 10 eseri bulunmaktadır.