Buz Nəfəsli Ayrılıq / Ülker Nicatli

Ulduzlar sönən kimi,
Sözlər həmən sayrışır.
Arzudan, həm şeirdən,
Həm sevgidən danışır.

Çağırır, aparır yol,
Yarır zülmət gecəni.
Tənhalıq bürüyübdü,
O yaşayan küçəni.

Sanki tanış deyilik,
Dünən ayrılsaq da biz.
İlk görüşdə olan tək,
Titrəyir hey səsimiz.

Sozalıbdı həniri,
Sevirəm sözünün də.
Buz nəfəsli ayrılıq
Dayanıb söz önündə.

Qızıl günəş eşq ilə,
Yer üzünü öpən tək.
Bax beləcə öpüşür,
İki sevdalı ürək.