Çağrı / Ziya Doğan

Kim demiş ki
Dünya hanı,
Gül bahçesi
Dört bir yanı.

İşte işte
O güzeller
Kadavradan
Daha beter.

Dünya yalan,
Akrep, yılan.
Sokar her an
Ve zehirler.

Hüsün gider.
O gülmeler
Ağlamaklı
Feryat birer.

İşte dünya,
İşte gençlik.
Kördür güya
İçte benlik.

İbret almaz,
Bir şey kalmaz,
Bir gün o da
Kalır yolda.

İnsanlardan
Kaçar durur.
Öfkesinden
Hep kudurur.

Kime bu kin,
Din ey kin din!
Bir an önce
Şu ömrümce,

Değer verip,
Harca onu.
Secde edip
At tohumu.

Yarın geçmez
Ele fırsat.
Seni seçmez,
Gayri fıtrat.

Katar katar
Filizlenir.
Şu insanlar
Yenilenir.

Ah Ya Rabbi,
Ne şöhretler,
Güzel vakti,
Etti heder.

Tabip yoktur
Hiç derdine.
Sende derman,
Sende yine.

O’dur melce
Sonra, önce.
Seccadede
Sonsuz bade.

Gelin gelin
Aldananlar;
Hepimizin
Bir sonu var.

Bunu önce
Anlamalı
Ölüm gece
Olmamalı.

Berrak bir gün
Ona gidiş.
Vuslat, düğün
Ve yükseliş.

Gökyüzüne
Ser çekmeli.
Ardı sıra
Nur çizmeli.

Bu bir sekir,
Ne kin, ne kin.
Sonsuz iksir,
Kalbe içir.

Hayat uzun,
Hem sonsuzun,
Tarlasıdır,
Bu mühim sır.

İşte haber,
Sonsuz zafer.
Her günaha
Af vadeder.

Dönün dönün,
Hakk’a dönün
Yüce Rehber
O Peygamber.