Mevsimlik / Şener Öktem

Yokuştu çıktığım yol soluklandım
İnci dişlerin parlıyor uzaktan bir de gözlerin
Gecenin içinden bakan gözlerin
Yine kaldırımlar taşımış yorgunluğunu eve
Durakta unuttuğun asaletin
Yırtık cebinde kalmış sivilcelilerin
Kazma tutan ellerin gökleri aranırmış bir de
Yasına secde eder tebessümün kanar yüreğin
Bak dönüyor baban yavrum
Elleri helal elleri kara elleri kömür kokulu

Yokuştu çıktığım yol terlemişim
Gördüm kamyon kasasında bitkin bedenin
Beyaz bembeyaz gülüşlerin perdeli
Secdede unutulmuş gözlerin
Oyalı çemberle örtmüşsün başını
Giymeden gelinliğin sarkmış göğüslerin
Güneşe küsmüş kavruk tenin
Bak dönüyor bacın yavrum
Bak dönüyor tarladan
Elleri helal elleri ekmek elleri toprak kokulu

Yokuştu çıktığım yol kahırlandım
Kirli ellerinde ekmek telaşı
Adresin Halep’te kalmış kimliğin bombalanmış
İki teker hepsi boyunun iki katı ekmek teknesi
Birlikte itelim dedim anlamadın
Bende
Unutturulmuş bir dilin ağırlığı
Bak çıkamıyor yokuşu
Yabancı değil bu da kardeşin yavrum
Elleri helal elleri kağıt elleri karton kokulu

Yordu yokuş öfkelendim
Tesettüre büründü gün
Ekmek dişlilerin ağzında
Ağlıyor Azad gece vardiyasında
Azad en sonuncusu sekiz çocuğun
Anası ağlıyor yer sofrasında
Şehrin dumanları geçiyor dualardan
Ağıtlar yükseliyor mevsimlik sofralardan
Elleri helal elleri öpülesi elleri yağ kokulu
Yurdum yas tutuyor şimdi