Yaralı Gülüş / Şengül Coşkun
Hayatın bir tek adaletsizliğini sevmedim.
Öyle masum bir çocuk bükerken boynunu
Ağız dolusu güldü diğer çocuklar.
Öldü birileri ya da biz yaşayalım diye
Yaprağın bile tutunmadığı darağaçları kurdu insanlar
Astılar umutları…
Hainlerin yerine.
Özledim, uyandığında tebessümün dudağımda
Güller açtırmasını…
Uyanmasam diyorum bazen güne,
İrkileceksem katliam haberleriyle sabaha.
Gece başlayacaksa erkenden,
Kuşlar vurulacaksa, birden değişen iklimde.
Ve donacaksa gülmeler yüzümde,
Varsın dursun hayat.
Dursun da …
Ne olacaksa olsun mahşerde.
Bazı şairlerde kelime çoktur, şiir azdır. Bazılarında ise şiir çoktur da kelime azdır. Şengül Coşkun, hüznü kelimelere yükleyen, kelimelerden hüzün ören, kelimeleri israf etmeyen bir şair. Şair duyarlılığına kadın inceliğini de katarak harika şiirler çıkarıyor. Lafı dolandırmadan söylüyor söyleyeceğini… Başarılarının devamını diliyorum.