DergiZan

Yazı ve Sanat Ülkesi

Seni Ancak Senin Gibiler Anlar / Mehtap Karlı

Annem derdi ki iyilerin dünyası değil bu dünya, kötülerin dünyası kızım! Meğer ne de doğru söylemiş yaşadıkça anlıyor insan…

Canım dediklerin sırtından vurduğunda, hayatta bir başına kaldığında, kötü gününde kimse yanında olmadığında anlıyorsun ki bu dünyaya iyi olmak çok fazla!

O kadar çok kayıp verdim ki şimdiye kadar; anladım ki kötülere göreymiş bu dünya!

Ah be annem, ah be gözümün nuru, gönlü güzel kadın! Çok erken gittin bu dünyadan, bir başına bıraktın beni acımasız dünyada. Çok savaşlar verdim, çok canım yandı, annem olsaydı kimse üzemezdi ve kimseye bu kadar güvenmezdim belki. Sen bana güçlü olmayı öğreten kadın, ne olursa olsun başını önüne eğme diyen kadın eminim çok güzel bir yerdesin şimdi. Bir yüreği güzel insan da babam vardı bir zamanlar bu dünyada; ben çocukken aldığı parlak kırmızı rugan ayakkabılar hâlâ dün gibi aklımda. Ne güzel yıllardı o yıllar… Ah be babam tek lafımıza bakardın biz üzülmeyelim diye, geceni gündüzüne katardın, bir de dediğimizi iki etmezdin. Güzel bir çocukluk geçirdim sayenizde ama gençliğim ziyan oldu gitti sahte yüreklerde! Kime canım desem düşman olmayı seçtiler, dostum sandıklarım yalnızca kendi menfaatleri doğrultusunda kullandılar beni. Ne zaman dara düşsem ne zaman kendimi kötü hissetsem kimse yanımda yoktu. Bundandır şimdilerde çoğu insandan uzak duruşum, bundandır kelime oyunlarından kaçışım…

Kendime adadım yalnızca kelimelerimi, bundan böyle ziyan etmem kimse için kendimi. Ah annecim ah babacım zamansız bırakıp gittiniz bizi geriye bir tek kardeşim kaldı sizden geriye. Her şeyin üstesinden birlikte geldik biz, bizi kıskananlar da oldu gıpta edip özenenler de…

Belki bir yerlerden görüyorsunuz bizi şimdi, mutluyuz canım annem, babam. İlk başlarda herkes ailesiyle hasret giderirken biz sizin mezar taşlarınıza akıttık gözyaşlarımızı, kimse duymadı feryadımızı zaten duysalar da anlayamazlardı. Acı çeken birini ancak acı çekenler anlar ve sevdiklerini kaybetmenin acısını ancak sevdiklerini kaybedenler anlar. Şimdi kimse bana sakın kalkıp demesin seni anlıyorum diye! Siz nereden bileceksiniz ki hayatta tek başına kalıp mücadele etmenin ne demek olduğunu, siz nereden bileceksiniz tam ihtiyacınız olduğu anda ailenizi kaybetmenin vermiş olduğu acıyı! Bilemezsiniz, anlayamazsınız beni… O yüzden beni yargılamadan benim çektiğim acıyı yaşamadan bana uzaktan bakarak içinizdeki kini ve nefreti kusmayın. Biraz olsun vicdanınızın sesine kulak verin belki o aman beni anlarsınız!

Bu yazıyı paylaş:

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu yazarın toplam 5 eseri bulunmaktadır.