Durun Yıllar / Mustafa Güneş

Her dakikam mazide kalmış günlerimden gün arar
Rüzgar gibi geçen yıllar durun, biraz durun
Geçti ömrüm yaralarım hala ilk gün gibi kanar
Rüzgar gibi geçen yıllar durun, biraz durun

Bende hicran yarasından daha derin yara var
Erir bedenim sanki güneşe aldanıp eriyen kar
Gözyaşımda yıllardır saklısın ağlayamam ey yar
Rüzgar gibi geçen yıllar durun, biraz durun

Rüzgar uyumuş, ay doğuyor, her taraf sessiz
Yalnız kalmışım , garip bir yolcuyum, kimsesiz
Gönlümden duman çıkar, sözler kayıp, oldum dilsiz
Rüzgar gibi geçen yıllar durun, biraz durun

Öyle bir haldeyım ki baharım geçen kışları arar
Güneş doğmuş, çiçekler açmış gözüm yağmuru tarar
Bir ömür böyle geçti, gülüşler artık neye yarar
Rüzgar gibi geçen yıllar durun, biraz durun