DergiZan

Yazı ve Sanat Ülkesi

Seni Bulursam Bir Gün / Taha Yavuztürk

Bugünlerde duygularımın kontrolünü daha bi kaybettim.

Dizginleri hiç bırakmadığım duygularım, bugünlerde ellerimi kesercesine kayıyor elimden hem elimden kayıp gitmeseydi yazar mıydım bu mektubu. Yeminliydik susmaya, anlaşamadıktan sonra konuşmanın ne anlamı vardı değil mi?

Hatırlıyorum da ne de güzeldi o bahçemiz. Sevgi tohumlarını birer birer özveriyle serpmiştik her tarafa, can sularını beraber vermiştik, yüreklerimizi kurutarak.

Hani sana seslenişimde bir tebessüm olurdu yüzünde, susardım ne diyeceğimi unuturdum.

Yüzünde açan o pervasız tebessüme sebep olmak için bile gelinir dünyaya hem insan ne için yaşar ki, bunun için değil mi? Bir tebessümde yer edinmek mutluluk yeşertip, o çayırda mutluluğa bulanmak.

İnsan sevmedikten sonra neye yaşar ki?

İnsan sevmekten utanır mı hiç?

Utanılacak o kadar şey varken nedir bu sevgiye yüklenen suç?

İnsan sevmeli; bazen bir ağacı, kuşları, kendini… Sevebilecek bir yüreği varsa sevmeli, heba etmemeli içinde yeşeren o sevgiyi.

Ben bu hakkımı sende kullandım.

Ürkek bir ceylanın hızlı hızlı çarpan kalbi gibi, kozasından çıkmak için heyecanlanan bir kelebek gibi bayramlıklarını örtünüp çikolata, şeker emen sübyanlar gibi Heyecanlıydım ve bir o kadar ne yapacağını bilemeyen…

Ben avına son hızla koşan bir aslan edasıyla çıkıyorken bu aşk denen yokuşu, çelme yedim görmediğim, duymadığım yerden. Yuvarlanarak düştüm acının, yalnızlığın kollarına.

Buz gibi oldum sonra, ateş bastı ama ben üşüdüm, göğsünün sıcaklığını tatmışken başka bir yerde ısınmama ihtimal yoktu.

Seni bulursam ve bir kez daha sevme şansına erişirsem

Ağzının kenarlarına birer mutluluk fidanları dikeceğim tebessüm açan fidanlar… Her tebessümün hayat vermeli hüznün diyarlarına. Ve bende nasiplenmeliyim o tebessümlerden dallarından gül koparıp saçlarının arasına takarak…

Bu yazıyı paylaş:

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu yazarın toplam 8 eseri bulunmaktadır.