DergiZan

Yazı ve Sanat Ülkesi

Seni En İyi Bilirim / Taha Yavuztürk

Seni en iyi ben bilirim
Ayaklarını sürüdüğün yollardan, gülüşmelerini saçtığın sokaklardan
Rüzgâr getirir her akşam bana selamını, saçlarının kokusuna katarak.
Ben her akşam yıldızlardan dinlerim seni
Kimi zaman kuşlar fısıldar çiçeklerini nereye döktüğünü
Seni en iyi ben bilirim
Gözlerin buğulandı mı, göğsüm sıkışır
Ne vakit döksen yağmurunu o al yanaklarına
Sel olur taşarım içimden, akarım en azgın denizlere.
Bir yaşamak kaplar bedenimi her tebessümünde
Kozasından çıkan bir kelebek gibi uçuşurum deli divane.
Seni en iyi ben bilirim
Hem sen değil misin o misk kokulu çiçeklere ruhunu veren
Bu büyüleyici rayiha senden değil mi?
Umut bir yaralı kuş, sen değil misin?
O yaraya merhem.
Yeri göğü inleten şu sedalar, senin nefesinin eseri
Sana kulak kesilir, bulamazsın canlılık belirtisi
Pür dikkat dinler yer gök, alem seni
Seni en iyi ben bilirim… Ben bilirim de
Bir ben yaşayamam seni, bir ben yatamam avuçlarına
Saçlarında gezen o rüzgar, seni hapseden şehir
Ve seni bilmeyen onlarca insan yığını
Seni sadece bir bedende gören o âmâ gözler
Varlığının muhteşemliğini bilmeyenler
Seni en iyi ben bilirim
Çünkü ben, seni yaşarım, uzuvlarımda gezen sen olursun.
Seni en iyi ben bilirim de ya sen?
Sen, senliginin farkında mısın ya da benim seni yaşadığımdan.
Bilme, bilirsen ne ben kalırım ne de içimde filizlenen sen.

Bu yazıyı paylaş:

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu yazarın toplam 8 eseri bulunmaktadır.