Ah’lı Bir Şiir / Taha Yavuztürk

Geceden süzülür yüzün gündüze yol açar
Bakışlarından doğar güneş, çehren parıldar
Bir damladır Okyanus, senin dudağında
Sesin ılık ılık duyulur kuşların lafzında
Ah, bir tınıda ben olsaydım O dudaklarda

Bir Mecnun misali düştü gönlüm çöllere
Mutluluk bir seraptı, artık bu ferde
Tenere dibinde durdum, onunla uyudum
Güneş doğdu ben ışığı seninle buldum
Ah, bir vaha olabilseydim gönlünde

Şimdi dar bir geçit var çöllerin bittiği yerde
Bir rüzgâr var saçlarının kokusuyla esen
Kar yağıyor bazen, Simanı yeryüzüne indiren
Yağmur damlaları süzülüyor yüzünde
Ah, bir damla da ben olsaydım

Süzülen ağaçlara kazınmıştı, yüzünün kıvrımları
Kuşlardan duydum sesinin berraklığını
Ormanlar verdi bana gözlerinin sırrını
Sonbahar gösterdi bana yokluğunun, varlığını
Ah, gönlüne düşen bir yaprakta ben olsaydım

Şimdi sevincimi indirdim kursağa
Mutluluk bir çığlıktı, sağırmışım oysa
Bir dünya gördü gözüm, oysa avuçların
Avuçların bir dünyaymış yeni anladım
Ah, sığabilseydim o avuçlara

Şimdi seninle yer ve gök gibi ayrı
Gece ve gündüz gibi karşı
İlkbahar ve sonbahar gibiyiz
Biz seninle varlığın içinde bir hiçiz
Ah, iki kalpte bir sonsuza dek biz olsaydık