İki Şiir / Sevda Doğan Karakaş

NE DERSİNİZ

Yıllar yılı susmaz, dilimde ahım.
Siz benim sözüme boş mu dersiniz.
Çürüdü ciğerim, kurudu bahtım.
Bunca çektiklerim, hoş mu dersiniz.

Anlatmam derdimi, dertsiz bir kula,
Çare yok kalpteki o gizli hale,
Gönlümden yavaşça gözlere dola,
Akıttığım zehre yaş mı dersiniz.

Olmadı kimsenin aşında gözüm,
Sorarım sizlere açıktır sözüm,
Hiç mi haketmedim burdadır yüzüm,
Çalınan hayatım, iş mi dersiniz.

Sevgi ektim ancak düşmanlık biçtim.
Kibir nefret haset şerbeti içtim.
Yine de durmadan çiçekler saçtım.
Attıklarım size taş mı dersiniz..

İşte böyle böyle sonunda küstüm.
Gülen o çehremi herkese astım.
Bu nasıl devrandır, düşünüp şaştım.
Şansızlık ruhuma eş mi dersiniz.

Dönmeyen çarkımı zorla iterken,
Sabrımı hayata pulsuz satarken,
Ellerin bağında bülbül öterken,
Gönül bahçemdeki kuş mu dersiniz.

Yok gardaşlarım yok, yolsuz bu düzen,
Diyecek çok ancak sizler de sezin,
Haklıyı haksıza kırdıran ezen,
Eğrilen adalet kaş mı dersiniz.

Gerçekleri söyler şiir yüreğim,
Kırıktır bilinsin gönül direğim,
Haktır vekil ancak size sorayım,
Yılan koşar taya, çüş mü dersiniz.

HE Mİ

Göresidim yine yeşil sılayı,
Kiraz zamanıdır görsem ne olur.
Fatma’yı Necla’yı Iraz Hala’yı.
Şöyle sımsıkıca sarsam ne olur.

Şifadır havası içime çeksem.
Ayvazdan beriye ovaya baksam.
Şöyle canım… deyip bir türkü yaksam.
Ellik, sarma, halay dursam ne olur.

Yaylası serindir insanı sıcak.
Dolmuştur şimdiden hep köşe bucak.
Gözleme katmeri kurulmuş ocak.
Birkaç lokmada ben yersem ne olur.

Sabah ezanıyla yaprak toplasak,
Yeğenle oynasak gülsek hoplasak,
Tütün kırıp sonra, iğne saplasak,
Yufkaya pekmezi dürsem ne olur.

Ne güzel memleket Niksar’ım he mi,
Doldur semaveri alınca demi,
Ayağın basanın biter dert gamı,
Toprağına yüzüm sürsem ne olur.

Göbek bağım gömüp bıraktım sende.
Ömrümün yarısı ıraktım sende.
Son nefeste ise duraktım sende.
Şu yüreği sana versem ne olur.