Hayretler İçinde Kalıyorum / Esat Kurt

Dalgaların habire dövdüğü küçük bir adayım şimdi
Düşler dünyasının parçasıyım bu şehirde
Özgürce sevmenin bahtiyarlığını yaşıyorum
O adanın kuşları, maviye yaraşır sevdalar uçurur
Çekingen ellerim titrer uzanırken
Her heyecan, ilk açan bahar çiçeğidir
Bir elim hasret taşır denizler dolusu
Bir elim sabahların güneşle kavuşmasını
Hayretler içinde kalıyorum…

Soluk soluğa çıktığım köy yamacındayım şimdi
Çekirge seslerinden güç alıyorum
Ay parçası gibi düşmüşüm sanki geceye
Yol yordam buluyorum
Gittikçe yaklaştığım o ata evinin ışığını
Nasıl da yakıyorum terler içinde
Bütün kaybettiklerimi bulmuş gibi
Yeniden doğmuş çocuklar gibi
Hayretler içinde kalıyorum
Hayretler içinde kalıyorum…

Akşam üstünün yitik sesiyim bu şehirde
Ters istikamete yürüyen insan çeşitleri
Birbirlerine değmeden nasıl da gidiyorlar
Hiç acı sızdırmıyorlar yüreklerinden
Kederlerden el parmakları kırılmıyor
Yolları karanlığa düşmüş, umursamıyorlar bile
Gözü kör olmuş aşklarını
Gözleri görür aşklar gibi yürüyorlar…
Hayretler içinde kalıyorum…

Eğik boyunlu çiğdemlerle dertleniyorum uzak diyarlarda
Avuçlarıma sular boşalıyor yayla oluklarından
Hasretin narından kaçıyorum
Düşler dünyası alıyor beni cehennem çukurlarından
Yüksek dağların yamaçlarından iniyorum
Kötülüklerden arınmış mavi sulara dalıyorum
Gidiyorum sahil kentin sevdalı bulvarlarına
Teslim olurken düşler dünyasına
Ben hayretler içinde kalıyorum…