İki Şiir / İltimas İsmayil

Söyleyin yârime

Ey ahali, uzak dur naaşımdan
Söyleyin yârime, gelmezse gitmem.
Münker, Nekir, haydi çekil başımdan
Söyleyin yârime, gelmezse gitmem.

Salamı okusun, her kes anlasın
Gözümü kapasın, ruhum dinlesin
Bir ağıt söylesin, eller inlesin
Söyleyin yârime, gelmezse gitmem.

Gözyaşımdan taşlar çiçek bitirse
Dervişler haberim yara götürse
Toprak alıp, kara sevda yatırsa
Söyleyin yârime, gelmezse gitmem.

Gömleğini yırtsa gökte bulutlar
Şimşekler söylese gamlı ağıtlar
Kalemimden bıksa, beyaz kâğıtlar
Söyleyin yârime, gelmezse gitmem.

İltimas bir şeyler yazsa da amma
Değildir aşikâr, kalbi muamma
Alsa da canımı, dermansız humma
Söyleyin yârime, gelmezse gitmem.

Iltimas Sultan

Sabaha kadar

Güneş şafağını soyundu gece
Hasrete büründü sabaha kadar.
Siyah örtüsünü giyindi gece
Zülmette barındı sabaha kadar.

Ay girdi buluda, sıktı gözünü
Ah çekti içinden, yuttu sözünü
Sonsuzluk yoluna itti özünü
Göklerde süründü sabaha kadar.

Yıldızlar semada gözünü kırptı
Kader de gülmedi, taşlara çırptı
Ordan ora vurdu, cin gibi çarptı
Göze yar göründü sabaha kadar.

Bir sevda masalı, söyledi diller
Umutları, yâre götürdü yeller
Aşığın akınca gözünden seller
Felekler arındı sabaha kadar

İltimas kendini, belaya saldı
Yüzünde tebessüm, uyudu kaldı
Kendi de bilmeden rüyaya daldı
Hayale sarındı sabaha kadar.

Iltimas Sultan