Aziz Şehrim / Ramazan Alkan

Dün gece kanlı kurtlar sessizce görüştüler.
Aziz şehrime leş kargaları gibi üşüştüler.
Henüz on beşlik kardeşlerim şehit düştüler.
Ya bu zülme sessiz kalan halkıma ne demeli;
Diz çöktürüp yere arz_ı sema inletilmeli
Gökyüzünde parlayan yıldız değil kurşun alevi.
Yıktılar zalimler; tüten ocağı, onca yoksul evi.
Sen böyle kalmazsın uyandır içindeki çılgın devi.
Ya bu ölümlere sessiz kalan kardeşime ne demeli
Öyle bir çığlık atmalı ki yer gök inlemeli.
Düşman her yanımızda, Aziz Şehrim’e daldı.
Bedenler parçalandı, üzerimize dehşet saldı.
Ölen yavru meleklerin bizlerde ahları kaldı.
Ya bu vahşeti durdurmayan dünyaya ne demeli.
Ayağını yere vurup tepkisini göstermeli.
Aziz şehrim artık bir çocuk mezarlığı.
Geçti, kalemlik değil bırakın bu yazarlığı.
Elden gitmekte feda et her şeyi, varlığı
Ya bu hüzne sessiz kalan kalbime ne demeli.
Evde korkup oturmaktansa ölmeyi yeğlemeli.