Selamla Kalbimi / Heybet Akdoğan

selamla kalbimi
kirpiklerimdeki kıyamet telaşı
gözlerime tufanlar iliştiriyor
meçhuller ötesiyim
aklımın derinliğinde sadece gölgen kaldı

selamla kalbimi
yalnızlığım dört duvarı çatlatıyor
soluklanan ben değilim bendeki canda
erişilmez mutluluklarla tükendi nefesim
yankı tutmaz bir yankıdır şimdi sesim
konuştur dilimi
hasretin boğazımı düğümlüyor

selamla kalbimi
sonsuz kereler söyledim sana bunu
senin tenhanda
hiçbir şeye ihtiyaç duymadan
yalnızca ben sevebilirim seni
atlaslar üzerinden sana doğru yürürken
kimbilir belki bu son gelişimdir sana

selamla kalbimi
bu defa son bekleyişim olsun
yadırgama sabırsızlığımı
ayrılık yığılmış kollarıma
günlerin döngüsünde
başımı dayadığım vuslattır
bir gün gelirsin diye
telleyip duvakladığım
seninle doğacak sabahtır