Dokunma içim acıyor…/ Ramazan Seydaoğlu
Dokunma içim acıyor…
Yılların kabuk sardığı yaralarım var orada… Rüzgardan, havadan, güneşten bile nem kapınca ağrıyan yıllarım var orada..
Seni sevdiğim, ümit bağladığım, hayaller kurduğum nice günlerim vardır.
Sonunda bir yudum ayrılık zehrini içtiğim o karanlık bulutların üstüme göğerdiği geceler vardır.
Dokunma içim acıyor… Seni yitirişimin kaçıncı yaprağı düştü hayat dalımdan?
Kaç yaprak yırtıldı bilmiyorum takvimlerden.
Takvimlerin arka yapraklarında sana dair neler yazıyor bir okuyabilsem…
Acaba geçen zamanı döndürüp, döndüremeyeceğimizle ilgili bir şey bulabilir miyim ki? Yeni defterler açabilir miyim hayatımda?