DergiZan

Yazı ve Sanat Ülkesi

Dar Ağacında Asılı Çığlıklar / Şerife Teber

Ey yaralı kadın!

Ah nasıl anlatsam seni yaratılırken hece hece okunan dilimdeki cümlemsin. Yaşarken damla damla eriyen eridikçe çoğalansın. Canı yandığında gözyaşı yağmurla yarışan onurlu dağlar gibi dimdik ayakta duransın.

 

Ey yaralı kadın !

Kefenini giymiş bir bulut gibi tutsaksın şu göklere..

Çöllerde yapayalnız bir kaktüsü andırsan da bahçemdeki en güzel kokulu çiçeksin aslında..

 

Ey yaralı kadın!

Parmakların dokur şimdi bir kilimi hayallerinle bir gelin gibi süslerken onu her nakışsında ayrı bir umut beslersin. Mısra mısra ahenkli duygularını katarsın uçlarına.

 

Ey yaralı kadın!

Sen ki hala keşfedilmemiş bir kar tanesisin. Çığ gibi yuvarlansan da tepelerden, su olup taşsan da nehirlerden, göllerden, denizlerden şu öfkeli şimşekler kurşunlasa bile bedenini, yeniden yeniden parlarsın bir güneş gibi.

 

Ey yaralı kadın!

Ağıtlarının içinde kaybolmaktayım. Sevinçlerinin arasında yolumu aramaktayım.

Karanlık gecelerime sal ışıklarını acımasızca akıp giden zamanı kovalamaktayım.

 

Ey yaralı kadın!

Derin kuyulardaki su gibi hasretsin yaşamaya, her geçen kâhırlı yıllar aklar saçar saçlarına.

Ah şu nasırlı ellerin ogurlar şimdi yorgun bakışlarımı. Haydi aç şu badem gözlerini celladlara inat. Yeniden yeniden gülümsemeyi öğret.

Bu yazıyı paylaş:

3 thoughts on “Dar Ağacında Asılı Çığlıklar / Şerife Teber

  1. Gönlü güzel insan yaralı kadın ile hayatın en güzel gerçeğini kelimelerine cümlelerine dökmüşsün ağzına yüreğine sağlık…

    1. Cok tesekkur ederim pervin hanim . Bir kadin asla cumlelere tam dökulemez buna gücümüz asla yetmez ….

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu yazarın toplam 23 eseri bulunmaktadır.