İki Şiir / Mehmet Şirin Aydemir

Züleyha

Saçları savururdu rüzgarı
dalgalar diner gülüşlerinde
yakamozlar sönerdi

ey! avuç içimi terleten müptelam
tuzunu yutardım tüm denizlerin
dizilirdi gözlerin
dizilirdi dizeler boğazıma

ödünç alır boynuna taktığı güneşi
gölgesini koynumda taşırdım

askıya alır tüm zamanları
geçmezdi hükmü yelkovanın akrepe
mevsimleri bileklerinden asardı

bakmakla yetinirdim kıyılarından
ucu tutuşur yelkenimin
alabora olurdum gözlerinde

kesişirdi yollarımız
indirimdeydi yalanlar

sürmenin mucidi gözlerinden
rastık çekinirdi,
ay çekinirdi yüzünden
ben çekinirdim..

Sebil

Gölgelenmiş heveslerimin
havasında ağ/o hasretin
dilimin kıyılarına
vuran adını
perçinlediğim yar

döşümden sıcak
nar kızılı harım

hasmi hayalin
harami ateşi
çöl yanığı yüreğimin

düşlerim düşlerine
fransız kalan kadın,
yüreğimin koylarına
her sokuluşun
zikrime zerk eder
masum gülüşlerini

yavan aşımın
tılsımlı tadı,
savurma hoyratça y/ele
yosun kokulu saçlarını,

sessizliğim sensizliğimin
yetim çığlığı

ey sükutu, derunuma
ar gelen yar,
kaldır terkedilmiş
gözlerindeki kepenkleri,
bir nazar eyle…