Mulier Taedium-Yorgun Kadın / Arif Olgun Yeşilyurt

From Dante to Beatrice

Tanrı biliyor, aramızdaki mesafe şiir kadardır
Benim kelimelerim senin yaraların buna dahil.

….

Bir sabah daha geceden kalma dağınıklığıyla
Bir yangın başlatır saçların, ellerin yüzünde serilir
Şehre bir kat daha gece çekilir
Masanın açtığı yaradan devam edebiliriz yürümeye
Yapılacak mutlaka bir şeyler kalmıştır dünyada
Masalın sonunda güzel bir uykuya dalmak mesela

Ucunda dudak izinin kaldığı çay bardağının dili olsa
Öğütülmüş kahvenin tadında ne bulduğunu sorardı
Üç günlük dünyada değmeyecek şeyler bunlar
Tanrıdan yirmili yaşları mı dilensek, dönemesekte
Bu bakışların daha güzel, bize yakışan adil ölmek
Ama kapama gözlerini, bizde dram
Onlarda trajedi oluyor bu eylem
Neden değişiyor söylemler, sabit olması gerekirken.

Buraya kadar her şey normal, ayrıca bir adın olmalı,
Otobüsün arka sol köşesinde dilime tutuşturabileceğim
ya da bir devrimi başlatabileceğim bir adın
ben kediyi bile adıyla çağırmadım ki, unut gitsin..
başka bir kuytu bulur sığınırız, bir o kadar da yalnızız.