Sustu Yürek / Emir Şıktaş

Sustu yürek,
Sustu çok dil,
Susmak, korkakça değil.
Her çırpınış kanatsız, sefil,
Her susmak yiğitlikte değil,
Ezenler korkaklardır, bil.
Sevda yoksa canın yanmaz,
Can verdiğin değerlindir.
Vatan, namus, gayret yoksa,
Yurtsuz senin öz içindir.

Sustu yürek,
Sustu bilek,
Kor’landı bağır’da dilek,
Düşünenler sustu tek tek,
Yürekteki coşkun istek.
Dedi, yorulmaya ne gerek?
Düşünme, alkışla yeter,
Kıvrak olsan bacan tüter,
Okumasın, bilmesinler.
Baş üste de, kalmaz keder.

Aydınlatma karanlığı,
Korkular biterse eğer,
Bunca emek olur heder,
Suskun diller de çözülür,
Anılarla bulur değer.
Anlatır ağ saçlı dedeler,
Daha neler vardı neler,
Yüreği yanık nineler,
Acıyla derdi söylerler.

Sustu yürek,
Sustu felek.
Yüreklerde tenha bir an,
Düşünme haa.. amandı can,
Düşünmüştü nice cavan*,
Godes’te* ettiler figan,
Düşünme, kalmasın davan,
Sussun, atan, ulu baban,
Düşünmeyen artık insan!?
Mankurt revaçta, kahraman.
Sustu devran..
Sustu bin can..

28.6.2020
cavan/genç, godes/hapis