DergiZan

Yazı ve Sanat Ülkesi

İstiklal’e / Arif Onbaşıoğlu

Korkma, diye seslenen bir adam
Başında Habil’den kalma bir eda
Dünya’nın dört köşesinde yankılanıyor gibi
Yurtlarında kaybolmuş tüm ademoğullarına

Haykırmalı o mavi gök kubbeye insan
Susmalı ve son bulmalı zalimin sesi o an

Bir adam, göreceğiniz türden belki bir dükkanda yahut pazarda
Başında kopmayı bekleyen bir fırtına
Taşmayı bekleyen bir ırmak
Bir derdi diğerine sarmış, makara gibi
Bastırıyor tüm acıyan yanlarına

Haykırmalı o mavi gök kubbeye insan
Susmalı ve son bulmalı zalimin sesi o an

Aşık bir adam, belli her halinden
Özünde, toprağı kucaklayacak bir sevda
Başında, esir edilmiş özgürlük nidaları
Vakit çerağ-ı aşk, güneş doğuyor vatana

Haykırmalı o mavi gök kubbeye insan
Susmalı ve son bulmalı zalimin sesi o an

Adam işte, toprağı insanla yoğurulmuş bir ülkeden
Kökleri bir medeniyet kadar derin
Aklı, ufukları alacak kadar geniş
Eskiyi yeniye iliştiriyor, güneşin battığı yerden

Haykırmalı o mavi gök kubbeye insan
Susmalı ve son bulmalı zalimin sesi o an

Saati elleriyle yeniden kuran bir adam
Bir kelam ile veriyor son halini, milletin alınyazısına
Gönlünde aşk, gözlerinde vatan
Nakşediyor hürriyeti, Hak’tan gelen levh-i mahfuza

Haykırmalı o mavi gök kubbeye insan
Susmalı ve son bulmalı zalimin sesi o an
“Hakkıdır Hakka tapan, milletimin istiklal”

Bu yazıyı paylaş:

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu yazarın toplam 2 eseri bulunmaktadır.

Yazarın diğer yazıları