Umut Çiçeğim / Evindar Sayılgan

Yüküm ağır benden
Ama yorgun değil durgun
Konuşmayı unutmadım
Aksine susmayı  öğrendim
Umut etmeyi değil
Beklemeyi öğrendim
Hiç şüphesiz birşey düştü
Bir enkaz gibi çöktü üzerime
Yerle  bir etti beni.
Hayatım ise boş bir çerçeve
Hayallerimi, yaşayamadığım mutluluğumu
Bir de gözümde canlandırdığım birkaç anıdan kalan
O siyah-beyaz kare
Ama korkmuyorum!
Benim de doğacak güneşim
Birgün;
Yağmur sonrası çıkacak, karanlık gecelerime ışığım olacak
Elbet birgün umut çiçeğim yeniden yeşerip
Solan yüzüm yeniden gül açacak
Bir umutla bekleyen gözlerim o günleri
Yaşatacak