Mavi Gülen Kadın / Servan Erdinç
Yağmurun ardından döküldün
Dilime sarhoş bir zaman gibi
Şimdi sen elinde aşkla gelsen
Başını okşayacağız kavgalarımızın
Mavi gülen kadın
Senin göğsünde çiçekler büyür
Kokusuyla darmadağın eder ayrılığı
Gel işte sonbahara sormadan
Oturt karşımıza bembeyaz yarınları
Mavi gülen kadın
Bak işe gidiyor Neriman abla
Konfeksiyoncuda birikmiş hikâyeleri var
Anılarıyla gelir her gün
Anlatır kendini, sen de gel
Mavi gülen kadın
Bir ağaç kadar yalnızım
Kollarımda kuşların yorgunluğu
Göçmen sabahlar almış gibi gövdemi
Yürüyor elzem bir hasrete kalbim
Mavi gülen kadın
Uykusuzluğu aklımın, senden
Böyle derbederin, böyle viranenim işte
Çirkinliği şiirlerimin inan
Ellerimizin buluşmadığındandır
Mavi gülen kadın
Ellerini yoksulluk kokan ellerini
Hohlayıp hohlayıp sevsem
Ağlamışsan, utancım öpsün seni
Durgunluğu yüzümün bekliyor seni
Mavi gülen kadın
Sesini yatır dizlerime, ürkmeden
Kırmızı elbisenle gülüm elbisenle
Tekin amcanın tamirci gülüşü kadar sıcak
Esrik gözlerinle gel
Mavi gülen kadın