Denize Açılan Kapı / Muzaffer Ceylan

I

birazdan gün ışığına dökülürsün
tam üç parçaya bölerek kendini
yüzünde çetrefil bir telaşla
bir türlü kapanmaz gözlerin kepengi
çünkü orda ergen gözlerin geceden kalma
tavan duvarları vardır turnaları örten
yahut metre kareye vurulmuştur hesabı gökyüzünün

çarçabuktur neşe ve peşinden ince bir buğu
yayılır adımlarını sayarak yürüdüğün alanlara
biraz böyledir işte yaşamak
yahut yaşamamak dilemmasını bir düşün
köklerinden kavrayarak gecikmiş bir mutluluğu

senin tarla bekareti yalnızlığına yılışır durur ateş
kaç zamandır harlanır soğuk odalarda kucak açarak
güne gülümserken bakışında bin güneş
marazlanır döşünde yumruk kadar buz
ve bir çocuk oyununda karnında birkaç eş
varmış gibi kapalı havalar gerinir içinde
şimşekler ve sonra Çoban yıldızı baktıkça ufka
huysuz bir hürlüğe döner hayaller sende

vakit öğleni bulmuşsa orda
bir çakıl taşı daha düşer teraziden
vicdanın maskeli yüzü değil midir adalet yanlış kararlarda
bazen eksik tartılsa da gençliği gövdemizin
her gün sancısız da doğurur kişi dünyayı
sevinçli bir sevgilinin mesela kumsalda ıslak
ikindi güneşine doğru koşması çıplak ayak
dünyadan habersiz bir çocuğun tutmak parmağını sıkıca

II

gün gelir temiz döşeklere bir heves aşılanır
anadan üryan girersin yine cibinliklere
bir bağ bozumu başlar bir baş dönmesi
Türkiye’de ve her yerde
orman içleri devinir kendiliğinden uyanırsın teninde kadife bir serinlik
o vakit orda bir düzen içinde
buyurgan yalnızlıktan boşanır yaşamak

çarparken turna kanatlarına dalgası denizlerin
yemyeşil çimenlerde dolaşır bir ceylan
mor çiğdemlerin öksüz koynuna öyle üryan
uyanırsın tehlikesiz sabahların sıcağına
demir eriten soluğunla yazmak için yeniden
içinden nehir geçen bir kıraç kentte belki
yahut umudun düşle buluştuğu yerde

vücudun yoğurur esmer bir yorgunluğu
deniz aşırı düşlerini yaşlı kızların
sil baştan yazmak için çoğaltarak ellerini
ve bırakarak geride metre kare hesapları
gün gelir uyanırsın taze ve mahmur
siyah giyen kızların noktasız hikayesine

Temmuz 2019   İstanbul