Sensiz Geçen Kaçıncı Bayram Bu? / Kübra Aydın
Kaç yıl geçti üzerinden, kaç yıl sensizlikle boğuştu bu beden bilmiyorum. Bakma sen benim bu kendini bilmez sözlerime…
Bilmez olur muyum hiç! Koskoca on yedi yıl altı ay on iki gün geçti o karanlık sabahın üzerinden. Biliyor musun dedem, senin beni bıraktığın o sabah, yağmur yağmıştı ya hani seni uğurlarken… Sen sakın arkandan ağlamadım sanma; gözyaşlarım bir bir kayboldu yağmur damlalarının içinden…
Ah be dedem hâlâ sen kokuyor bana aldığın oyuncaklarım… Nerede bir halka tatlısı görsem, ince bir sızı kaplıyor yüreğimi. İşten gelince ceplerin çikolata ile dolu olurdu ve ben de sana hep: “Dede sen hiç yemedin değil mi yolda?” diye sorardım. Sen yedim dediğinde ise, kahkahalarım yankılanırdı duvarlarda. “Dedeler çikolata yemez çocuklar yer!” derdim bilmiş bilmiş.
Dedem şimdi sen olsaydın “Dedesinin kızı” der, başka kimsenin, beni sevmesine bile tahammül edemezdin. Bir şey itiraf edeyim mi? Ben küçükken anneannemle seni aynı seviyorum derdim. Ama yalandı dedem. Ben seni her zaman, herkesten ve her şeyden çok sevdim.
Şimdi sen olsaydın bir yanım hep kırık ve çocuk kalmazdı. Ben de büyürdüm be dedem. Ama sen beni altı yaşımda bıraktın ya hani; ben o günden sonra altı yaşında, dedesinin yolunu gözleyen küçük bir kız çocuğu olarak kaldım.
Yine bayram geldi dedem… Sen her bayram bizim yolumuzu gözlerdin, heyecandan uyuyamazdın Arefe geceleri… Anneanneme en sevdiğim yemekleri yaptırırdın. Kübra’m der bağrına basardın ben geldiğimde. Ben de kokunu çekerdim içime doyasıya…
O kokuyu çekmeyeli otuz beş bayram oldu dedem. Otuz beş bayramdır toprağınla avunuyorum. Yanına gelince her şeyi anlatıyorum sana, tıpkı çocukluğumdaki gibi. Duyuyorsun değil mi beni dedem? Bazen gözyaşlarımı tutamıyorum. Kızmıyorsun değil mi?
Bu bayram da sen yoksun! Bu bayram da bayram değil be dedem…
Nur içinde yat…
ÇOK DUYGULU BİR YAZI OKUDUM.. HASRETİ ÖZLEMİ ÇOK GÜZEL ANLATMIŞSIN KALEMDAŞIM… YÜREĞİNE KALEMİNE SAĞLIK.