Uyku / Fatma Aksu

Yorgunluğum geceye sığmıyor
Uyuduğum sabahlar,
güneşi boğuyorum
Gözü açık giden bir ölü müyüm?
Bana bir şey sorma
konuştukça
pişmanlık kusuyorum

Kerpiç damda bekleyen
gece seyrini,
ismimi söylediğin
o anı düşlüyorum
Kapa gözlerini
görüyor musun?
Tüm sabahlar,
gecenin dalında meyve;
iştahla dişliyorum.

Neyim varsa kayboluyor uyandığımda
Ne benimse, artık değil
Paslı birer bıçak sanki sabahlar
Sakındığım ne varsa,
oradan kanıyorum

Saçlarından sürüklenmiş bir hayat
Halksız kralın yakuttan tâcı;
öyle anlamsız
öyle pişmanım işte.
Azar yemiş talebe koşarak,
bana bağışlasa utancı

Ellerin olsa
uykularımda
Parmak uçların-ki çiçekler
Ellerini buluverse ellerim
Haşyetimden can verecekler

Sussun söğüt dalları.
Silinsin sesleri ukdelerimin
Güneş vazgeçsin
Nasıl derim, yaşıyorum,
bu pişmanlıkla.
Ödünç versin duasını Musa peygamber:
Rabbim!
Ben kendime yazık ettim,
Beni bağışla!