Söz Söylemeyen Güvercin / Nesrin Hazer

Tan ağarırken tepelerde,
Irmaklarda sular köpürür.
Karartma düşler de
Varlığın süsler, yokluğun öldürür.

Bilinmeyen bir ağacın gölgesinde
Soluklanır,
Çığlıklar elpeze olup,
Izdırap vadilerine gider.

Dağlarına, dumanla yazılan ismin
Senden gelen mevsimlerle parçalanır.
Söz bilmeyen bir güvercin uçar.
Söz bekler…

Kan kırmızı bulutlar,
Hazırdır yağmaya.
Acılar, toynaklarıyla ezer.
Giryan olsa da gözler.
Yürek çekmez bir ah!
Dökülse de üzerime sitemkâr sözlerin
Gökkuşağı görür, gözlerim…