Şafak Sökerken Sen / Derya Sırma

Bir dağ başı ıssızlığında mısın gülüm
Yanardağ gibi mi göğsünün orta yeri
Kor alev çukurlarda mı yüreğin
Ve yandıkça
Yakıyor musun seni acıtan hikayeleri

Hani bir gün söz vermiştin kendine
Kollarındaki kırıkları
Yen içinde saklamayacaktın
Yazdığın günlükleri yırtıp atmayacaktın
Her sayfasına not düşmüştün hani
“Hiç unut/ul/mayacak” diye

Unuttun
O’nu değil ama, kendini
Yaşattıklarını belki de

Bir gece yarısı
Korkuyla karışık bir heyecandı merhaba’n
Acaba’lar içinde bakan gözlerdik önce
Sonra uçsuz bucaksız bir yol
Ve şafak sökerken yüreğimde
Sen…

Bazen kulağımdaki sıcak bir nağme
Bazen kızgın bakışlar
Çoğu zaman sevgiyle gözlerime dokunan gülüşlerin…

Yılanlı yollardan mı geçmiştik
Ustanın dediği gibi
Susamışlar aşkına
Kandım diyesi

Unutulan sen değildin ki
Kahpeliklere alışmış bir dünyaydı
Biten ve yiten umutlardı
Senden kalan…

Korkularını kıstırıp yüreğine
Yürü şimdi,
Uzaklaş
Doludizgin sevmeler ülkesinden
Aşkını da bitir, kendini de

Kim bilir
Belki de, yeniden başlar bu hikaye