Sevdaların Yokluğunda / Derya Sırma

Köhne bir ev gibisin yüreğim
Yılların yorgunluğundasın
Her dün hayal kırıklığı,
Her giden bir boşluk bırakmış sende
Çatırdıyor temellerin

Düşündükçe yolların sonunu
İçini kanatıyorsun
Varılmayacak bir serap gibi mutluluk
Yaklaştıkça uzaklaşıyorsun
Tüketmişsin azığını yollarda
B/attıkça b/atıyorsun

Üşüdün mü yüreğim,
Ölümbaz gidişler sızlattı mı içini
Bilinmeyene yolculuktu belki
Nereye varmak istediğini görmüyorsun
Umut ne tarafa düşer, yol var mıdır Aşk’a
Sadece soruyorsun…

Gördüğün her ışık
Bir girdaba sürüklüyor seni
Karanlıkların kucağında
Kıvranıyorsun…

Kanadın mı yüreğim,
Yoksa takvimler mi kanadı
Varlığına alışamadığın
Sevdaların yokluğunda,
S/oluyor, s/olduruyorsun

Ah Yüreğim
Sus pus oluyorsun,
Yine kendini acıtıp
Kendini sorguluyorsun