Göz Yaşım Akar / Emir Şıktaş

Ne yılları devirdik birlikte, biz dostlukla,
Nafile laflar eder yüreksizler, kıskançlar.
Becerdikleri işler ihanetle, puştlukla,
Dostlar var, sığ zihinli, karnından konuşanlar.

Bu gece de üç saat uyudum yetti, tamam,
Abbas, adı ne bilmem? Uyku gelmez yatamam.

Saat üçte uyanır, cana hesap veririm,
Giden yolcuya bilet kesen benmişim sanki.
Yıldızlar da naz edip görünmezler bilirim,
Işık sızmaz perdeden, zifri sevmişim sanki.

Ne çok uyudum yine akşamdan geceye dek,
Abbas, saat üç olmuş, gece nasıl bitecek.

Unuttum bak bu gece, dertler ne? Azrail kim?
Mışıl, mışıl uyudum saat kaçtır? Bilmeden.
Yastığım da şaşırmış üç saattir yatan kim?
O gözler uyur muydu, Baykuşlar tünemeden?

Uyumayı bıraktım, zaman da yok uykuya,
Abbas, gözyaşım akar hüzünlü bir şarkıya.

Aras nehri bir yanım, Hazar’a su koşturur,
Ağrı dağına nispet taşardı, kabarırdı,
Her canlıya barınak, Tekelti Dağ coşturur,
Suya susayan toprak, gel diye yalvarırdı.

Abbas; Aras yıkadı içimdeki tüm kini,
Sırdaşım Ağrı dağı, Emircan dök içini.

19.11.2020