İki Şiir / Muradin Ölmez *

IŞIĞIN YANKISI

Işığın yankısı –
astronomide bilinen bir şeydir.
O uzay derinliklerde
bizden birkaç bin yıl
ışık hızı uzakta
atılan yıldızlar ışığını
yıldızlararası boşlukta bulutların
geri dönüşüdür, yansımasıdır.

Bunu boşuna
laf olsun diye söylüyorum.

Ben ateşböceği olmak isterim –
zifiri karanlıkta berrak bir damla.

Gelecek zamanlardan
sohbet etmek isterim kaya ile
öyle yüksekten o tabii ki uzakları görür.

Çocuk gülüşünü takip eder
şaşmış merminin zehir iğnesini koparır.

İğrenç alçaklığın tabutuna
son çiviyi çakar.

Gecenın kapısını açıp
dünkü acıyı geri döndürür.

ve bir de aydın bir gece
yıldızların arasında
yankısını görür ışığın,
ı-şı-ğın,
ı ş ı ğ ı n.

YILDIZ DAHA ÖNCE NEYDİ?

Yıldız daha önce neydi?
Buğday başağı tohumu idi,
kuş ise – yumurtacık:
yol ise – ayak izi.

Daha önce neydiler:
yıldız, sabırsız suyun sesi,
rüzgarın kaygan gölgesi?

Yıldızlar
“mitlerden oluşmuş yumaklar:
biz onlara ulaşamayız;

Suyun sesi bir melodiydi:
hayat boyu bıkmayız ondan;

Bir sır gibidir rüzgarın gölgesi:
onu açıklamak mümkün değildir.

Eğer doğruysa herkesin
(yeryüzünde taşı beklediği gibi), gökyüzünde yıldızının oluşu,
günün birinde, hiç zorlanmadan,
haktır ona gelişi.

* Karaçay-Balkar şairi